Antoni Kępiński

Antoni Kępiński (urodzony 16 listopada 1918 w Dolinie koło Stanisławowa - zmarł 8 czerwca 1972 w Krakowie) był jednym z najbardziej znanych polskich psychiatrów.
Urodził się w koło Stanisławowa w zachodniej Ukrainie, edukację odbył w Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie, które ukończył w 1936 roku. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale przerwała je wojna. Jako ochotnik uczestniczył w Kampanii wrześniowej, a następnie został internowany na Węgrzech, skąd uciekł, przedostając się do Francji. Po przeprawie przez Pireneje do Hiszpanii, został schwytany przez władze faszystowskie i uwięziony w obozie jenieckim Miranda del Ebro. Po uwolnieniu udał się do Anglii, gdzie przez krótki czas wchodził w skład polskich sił zbrojnych.
Ostatecznie w latach 1944-1945 skończył studia medyczne w Edynburgu i uzyskał dyplom w 1946 roku. Wkrótce wrócił do kraju. Swoje losy związał z Kliniką Psychiatrii Collegium Medicum UJ. Na krótko przed śmiercią w 1972 roku został mianowany profesorem tej Katedry.
Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Kępiński był nie tylko lekarzem, naukowcem, ale także myślicielem humanizmu i filozofem. Jest również znany jako twórca koncepcji metabolizmu energetyczno-informacyjnego i psychiatrii aksjologicznej.
Jego dorobek naukowy to ponad 140 publikacji i wiele książek z których najbardziej znane to :

• Psychopatologia nerwic
• Lęk
• Rytm życia
• Psychopatie
• Schizofrenia
• Melancholia
• Podstawowe zagadnienia współczesnej psychiatrii
• Poznanie chorego
• Psychopatologia życia codziennego
• Z psychopatologii życia seksualnego

Pomimo tego, że Antoni Kępiński nie był w ścisłym tego słowa znaczeniu filozofem, to jednak w swej pracy bardzo często poruszał zagadnienia filozoficzne, dlatego też zaciekawiła mnie jego postać. Proponuję do przeczytania jego pracę pod tytułem Z psychopatologii życia seksualnego.

Powrót